Zum Inhalt springen

Seite:Bremer Stacken I.djvu/48

Faan Wikipedia
Detdiar sidj as efterluket wurden.

— 48 —

  Man, üs 't nü doch eg öders as,
Meest dü well Buknecht wes.
Dü beest ünskiljeg; det as was;
Det as jo klar üs Kes.
Slaw in! Hirr as min rochter Hunn.
An Letjen könn ar uck üb stunn.“
An Ok, wat hä 'r me 't Sladdrin wonnen?
An düchteg Bäs. Ick san 't ham gonnen.

Aalkersem.
Simon Reinhard Bohn.



Könning an Präster.

Ick wall jam fertell an letj Düntji rocht nüreg:
Diar wiar ans 'n Könning; di Könning wiar küreg.
Uck wiar diar so 'n bücketen Präster diarbi;
Man spiteg, a Dickshörd wiar wiser üs hi!

Di Könning hedd öders föll Surreg an Kommer;
Hi jünnd ham nian Raw nedder Wonter noch Sommer;
Hi surregt üb 't baast för sin Lidj an sin Lunn,
An hedd hi ans Kriich, wiar hi först un a Hunn.

Dann slepp hi so föllsis me Stewel an Spören
Üb 't Foder an lig üb a Grünj well bi Sküren.
An Onnergurd moost hi so manningsis mast,
An willems dann läs 'r well Honger an Thast.

Di Präster ferstenn det ham beder tu hegin
An düchteg üb Bad an bi Bosel tu plegin.
Hi hedd so 'n ruad Nös an so 'n gratt Onnerkann;
Sin Liff wiar so bücket an trinj üs 'n Tann.